Bazı hayvanlar bütün kış uyurlar. Bu olay doğanın tuhaflıklarından biridir. Aslında nedeni çok basittir. Soğukla pek fazla ilgisi yoktur. Hayvanları kış uykusuna zorlayan beslenme güçlüğüdür. Sonbaharla birlikte yapraklar dökülmeye, yemişler yok olmaya başlar; ayrıca bazı böcekler ölür, yok olur. Yeryüzünü çoğunlukla kar kapladığı için yeri eşeleyip yiyecek çıkarmak güçleşir.
Sümüklü böcekler yer altındaki yuvalarına çekilir; solucanlar kazdıkları derin tünellere sığınırlar. Toprağın altı üstüne göre daha sıcak olduğu için birçok küçük hayvan aşağılara sızar ve derinliklere çekilir. Bu hayvanları bulmak o kadar kolay değildir; bir kez çok derinlere inmek gerekir. Ayrıca tünellerini bulup izlemek zorunluğu vardır. Kısacası yiyecek azalır.
Birçok hayvan aç duramayacağı için dinlenmeye çekilir. Bunun yolu da uykudur. Uykuda vücut birçok çalışmasını yavaşlattığı için fazla enerji istemez; yani beslenmeden de uzun zaman yaşanabilir. Hayvanlar işte bu özellikten yararlanmaktadır. Bir uyudular mı günlerce, haftalarca uyurlar. Ne zaman uyuyacaklarını, ne zaman uyanacaklarını daha çok dışarının sıcaklığı belirler. Havalar biraz ısınır gibi olursa bu hayvanlar uyanırlar; yiyecek bulmak için dışarı çıkmayı denerler. Eğer daha kış geçmemişse durumu anlarlar ve gene deliklerine, tünellerine çekilip uyurlar.
Kışa yakın, vücutlarının istediğinden fazla yiyecek yiyerek besin depo etmeleri gerekir. Bu fazlalıkları kış uykusu sırasında yakarlar.