İlk çağlardan bu yana insanlar elektrik olaylarıyla karşılaşmışlar, açıklayamadıkları bu güç karşısında korku duymuşlar, kutsal bir şey sanmışlardı. Ancak son yüzyıllarda elektriğin bilimsel açıklaması yapılabilmiş, elektrik olayları kanunlara bağlanmıştır.
İlk olarak M. Ö. VI. yüzyılda Yunan bilgini Tales (M.Ö. VII. yüzyıl sonu VI. yüzyıl başı) deneyler yapmış ve kehribarın kumaşa sürtülünce, hafif cisimleri çektiğini görmüştür. Bundan sonra yüzlerce yıl elektrik olaylarıyla ilgili hiç bir çalışma, hiç bir açıklama yapılmamıştır.
XVII. yüzyılda İngiliz fizikçisi William Gilbert (1544-1603) manyetik olaylar üzerine bir kitap yazmıştı. Bu kitabında kehribar gibi cisimlerin sürtünmeyle kazandığı özelliğe, kehribarın Yunanca adı olan elektrondan esinlenerek, elektrik adını vermişti. Bu yüzyıldan sonra birçok bilgin elektrik olaylarıyla ilgilenmeye başladı. 2 çeşit elektrik olduğu, ayrı cins elektrik yüklerinin birbirini çektiği, bazı cisimlerin elektriği ilettiği bazılarının da iletmediği hep bu yüzyılda anlaşıldı.
Bilginler bu enerjiyi biriktirip gerektiği zaman kullanılmasını sağlamaya çalıştılar. Böylece Leyden şişesi denilen ilk kondansatör bulundu. Leyden şişesi içi ve dışı, üçte iki oranında, kalayla kaplı bir cam silindirdi. Daha sonra aralarına yalıtkan cisimler yerleştirilen iletken levhalar düzeninden kurulu çeşitli kondansatörler yapılmıştır. Bunlar elektrik yükünü saklayıp istendiği zaman iletkenlerin bir telle birleştirilmesiyle akım elde etmeye yararlar. XVIII. yüzyılda Benjamin Franklin (1706-1790) şimşeğin bir elektrik arkı olduğunu kanıtladı. Volta ilk pili yaptı. Pilin bulunuşu elektrik alanında birçok kolaylıklar yarattı. Ayrıca elektrolizle madenlerin başka madenlerle kaplanabileceği anlaşıldı. Birçok kimyasal olay bu buluşla açıklandı, bazı cisimler çözümlenerek elemanlarına ayrıldı.
Daha sonra elektrik alanıyla mıknatıs alanı arasındaki benzerlikler incelendi. Elektromanyetizma konusunda araştırmalar yapıldı. Bu konuyla uğraşan Michael Faraday (1791-1867), elektromanyetik alanın madenden yapılmış bir kafes İçinde etkisiz olduğunu gösterdi. XIX. yüzyılda Josephe Henry ve Samuel Morse (Samuel Mors: 1791 – 1872) telgrafı buldular. Artık elektrik günlük yaşantıya uygulanmaya başlamıştı. James Clerk Maxwell (Maksvei: 1831-1879) elektromanyetik dalgaların varlığını açıkladı. Heinrich Hertz (1857-1894) elektromanyetik dalga elde etmeyi başardı. Bu bilgilerden yararlanan Marconi (Markoni: 1874-1937) telsiz telgrafı yaptı. Bu buluşu telsiz telefon ve radyo izledi. Thomas Alva Edison (1847- 1931) elektriğin bugünkü yaygın durumuna geçmesini sağladı. Graham Bell’in (1847-1922) bulduğu telefonu daha kullanışlı duruma getirdi. Elek trik ampulünü ve ilk sinema makinesini yaptı.