Dericilik Hakkında Bilgi
Hayvan derilerini işleyerek dayanıklı hale getirmeye ‘’dericilik’’ denir. Eski çağlardan beri insanlar deriden çeşitli biçimlerde yararlanmışlardır. Denildiğine göre Çinli bir el sanatçısı deriyi çeşitli biçimlerde işlemesini becermiş ilk dericidir. Kâğıdın ortaya çıkmasından önce yazılar deri üstüne yazılırdı. Dericilik Avrupa’ya Doğu’dan geçti. Çinliler’den, Araplar’dan, Türkler’den bu sanatı öğrenen çeşitli uluslar, örneğin İspanyollar, dericiliği geliştirdiler. Yeni gelişmekte olan plastik endüstrisi, dericiliğin gelişmesini biraz durdurmuştur. Ülkemizde II. Mahmut zamanında İlk modern dericilik merkezi çalışmaya başladı. Cumhuriyetten sonra yurdun değişik bölgelerinde irili, ufaklı merkezler açılmıştır. Deri yurdumuzda daha çok ayakkabı yapımında kullanılır.
Derinin işlenmesi: Hayvan kesildikten sonra deride bol miktarda su vardır. Bu derinin zamanla bozulmasına sebep olur. Bunu önlemek İçin tuzlamak ya da kurutmak gerekir. Bu ham deriyi kullanılacak hale getirmek için yapılan işleme sepicilik denir. İki türlü sepileme yapılır. Biri bitkisel olur. Bütün bitkilerde bulunan ve tanen denilen acı madde deriye değince onu koruyan ve bozulmasını önleyen bir bileşim yaratır. İkinci sepileme yoluysa madensel olur. Deri krom bileşiklerinden hazırlanmış bir banyoya batırılır. Sepileme bittikten sonra deriler kurutulur, kesilir, boyanır ve cilalanır.
Zamanımızda yapma deri de elde ediliyor. Bundan çanta, ayakkabı, bavul gibi eşyalar yapılabiliyor. Deri artığı, kâğıt, çuha gibi maddeler kauçuk gibi kimyasal maddelerle yoğrularak yapma deri elde edilir.
