BALZAC, Honoré de
(1799-1850)
Honore de Balzac, gerçekçilik akımının doğmasını sağlayan büyük bir Fransız romancısıdır. Tours’da doğdu. Liseden sonra, ailesinin isteğine uyarak, kısa bir süre hukuk öğrenimi yaptı ve bir noterin yanında çalışmaya başladı. 1819 ‘da edebiyatla uğraşmak istediğini, bir kaç yıl bu alanda denemeler yapacağını söyleyerek ailesinden izin istedi. Bu dönem oldukça başarısız geçti. Yoksulluk içinde, inatla çalışırken takma adla yazdığı kötü piyasa romanlarından biraz para kazandı. Yıllarca ziyaretçilerden kaçıp uykusundan kısarak günde 12-18 saat çalıştı. Ölümünden 2 yıl önce Polonyalı bir kontesle evlendi. Paris’te öldü.
Balzac, romantizm denilen duygu ve hayale aşırı yer veren çığıra uymamış, gerçekçi (realist) romanlar yazmıştır. Gerçekçi romanlarda, insanların toplum durumları, kişilikleri, duygu ve düşünceleri hayattakine uygun bir biçimde anlatılır. Balzac, zamanının toplumunu olduğu gibi romanlarına geçirmiştir. Toplumdaki kişileri en belirgin özellikleriyle yansıtmıştır. Romanları toplum bilimcilere (sosyologlara) ışık tutacak niteliktedir.
Romanlarının en önemlilerini 1832 – 1847 yılları arasında yazmıştır. Romanlarının hepsine toplu olarak bir ad vermiş «İnsanlık Komedisi» demiştir. 1845’te 85 roman yazmış durumdaydı ve «İnsanlık Komedisi»’ni tamamlamak için 50 roman daha tasarlıyordu. Öldüğü zaman, arkasında 95 eser bıraktı. Eserleri gelenek incelemeleri, felsefe incelemeleri, çözüm incelemeleri olarak 3 ana bölüme ayrılır.
Honoré de Balzac’ın Eserleri:
«İnsanlık Komedisi» genel adı altında toplanan romanlarından «Goriot Baba», «Eugenie Grandet», «Vadideki Zambak». «Köy Hekimi», «İki Yeni Gelinin Hatıraları», «Altın Gözlü Kız», «Köy Papazı», «Cousine Bette», «Vendetta», «Modeste Mignon», «Otuzundaki Kadın», «Kibar Fahişeler», «Tılsımlı Deri», «Rahibenin Aşkı», «Albay Chabert». «Top Oynayan Kedi Mağazası», «Sönmüş Hayaller» ve daha bir çoğu Türkçeye çevrilmiştir.
